راهبردهاي چهارگانه و اسراتژيك كنترل ريسك:
شوارتز، سرمايه‌گذار مشهور از چهار شیوه برای کنترل ریسک اسفاده می کرد:
١ ـ عدم سرمايهگذاري
٢ ـ كاهش ميزان ريسك
٣ ـ كنترل جدي ريسک
٤ ـ كنترل ريسك از طريق محاسبات آماري
۱- عدم سرمایه گذاری:
اين راهبرد را هميشه مي‌توان انتخاب نمود: تمام پول خود را در (اوراق مشاركت) كوتاه‌مدت (سرمايهگذاري بدون ريسك) قرار دهيد و ديگر نگران نباشيد. گرچه ممكن است تعجب آور باشد، اما اين راهبرد توسط هر سرمايه‌گذار موفقي مورد استفاده قرار مي‌گيرد: هنگامي كه آنها نمي‌توانند سرمايهگذاري مناسبي پيدا كنند كه معيارهاي آنها را در بر داشته باشد، «به هيچ وجه» سرمايهگذاري نمي‌كنند. اما اين قانون ساده نيز توسط بسياري از مديران حرفه‌اي صندوق‌هاي سرمايهگذاري، نقض مي‌شود. براي مثال در يك بازار رو به كاهش، آنها موجودي سهام خود را به موارد به اصطلاح امني همچون اوراق قرضه بلندمدت تغيير مي‌دهند، بر مبناي اين نظريه كه اين اوراق نسبت به سهام معمول با ريسك كمتري مواجه هستند. برعكس، در مواقع حبابي بازار به جاي كنار نشستن و خريد اوراق بدون ريسك، به خريد ديوانه‌وار سهام مي‌پردازند. چرا؟ چون نمي‌توانند در برابر سرمايه‌گذاران ظاهر شوند و به افرادي كه منتظرند، بگويند كه نمي‌دانند در اين لحظه چه كاري بايد انجام دهند.
به سه مورد بعدی در قسمت های بعد اشاره خواهم کرد.
۲- كاهش میزان ریسك
اين راهبرد، مبناي اصلي رويكرد كلي وارن بافت در سرمايهگذاري است. بافت، مانند تمام سرمايه‌گذاران خبره، تنها در زمينه‌اي كه درك مي‌كند و در مورد آن مهارت خودآگاه و ناخودآگاه دارد، سرمايهگذاري مي‌كند.اما بافت از اين هم فراتر مي‌رود: روش او در اجتناب از ريسك، به صورت بخشي از معيارهاي سرمايهگذاري او است. او تنها هنگامي سرمايهگذاري مي‌كند كه بتواند با قيمتي بسيار پايين‌تر از تخمين خود در مورد ارزش آن شركت، خريد كند. بافت اين كار را «حاشيه ايمني» خود مي‌نامد. با پيروي از اين رويكرد، تقريبا تمام كار پيش از آنكه سرمايهگذاري صورت پذيرد، انجام شده است. (به طوري كه بافت مي‌گويد: «هنگامي كه مي‌خريد، سود خود را به‌دست آورده‌ايد.») اين فرآيند انتخاب منجر به چيزي مي‌شود كه بافت آن را «رويدادهايي با احتمال بالا» مي‌نامد: سرمايه‌گذاري‌هايي كه در زمينه قطعيت در كسب سود در حد اوراق خزانه ايالات متحده هستند!
ادامه مقاله در بخش بعدی مشاهده فرمایید…
